De terracotta compositie en de stilistische elementen van het Syro-Hettitische godinbeeld zijn kenmerkend voor de religieuze iconografie uit die periode. De ogen, die als brandpunt dienen, weerspiegelen de klaarwakkere aandacht die vereist is bij de eredienst in de oudheid. De gedetailleerde weergave van de ketting en de positionering van de armen, die doen denken aan vleugels, duiden op het hoge vakmanschap van die tijd en de betekenis van de goddelijke figuur in rituele praktijken. Ondanks zijn leeftijd bieden de integriteit van de figuur en de helderheid van zijn devotionele houding een directe verbinding met het spirituele leven van het oude Nabije Oosten, waardoor het een geliefd artefact is voor zowel historische als esthetische waardering.